Duvan ubija i do polovine ukupnih korisnika, pokazuju podaci Svetske zdravstvene organizacije (SZO).
Svake godine šest miliona ljudi umrijeće od direktnih posledica upotrebe duvana, dok će skoro 900.000 nepušača umreti zbog izloženosti duvanskom dimu.
Ipak, vjekovima se pušenje smatralo zdravom navikom, a duvanska biljka, Nikotijana, u 16. veku je nazivana „svetim biljem” i „Božjim lekom”.
U skladu sa široko rasprostranjenim verovanjem, holandski istraživač Džajls Everard smatrao je da će blagotvorno dejstvo Nikotijane dovesti do smanjenja potrebe za lekarima.
„Sam dim smatra se jakim protivotrovom za zarazne bolesti”, napisao je on 1587. u knjizi Panacea; iliti univerzalni lek, otkriće predivnih svojstava pušenja duvana u luli.
Potpis ispod fotografije,
Najveći broj vrsta duvana potiče iz Severne i Južne Amerike
Prvi Evropljanin koji je primetio da se duvan koristi u medicinske svrhe bio je moreplovac iz Đenove Kristofer Kolumbo, napisala je profesorka En Čarlton u članku objavljenom u Časopisu Kraljevskog medicinskog društva.
Kolumbo je 1492. godine primetio da duvan u lulama puše na ostrvima koje danas znamo kao Kubu, Haiti i Bahame. Ponekad se lišće spaljivalo bakljama kako bi se dezinfikovale prostorije, a ljudi zaštitili od bolesti i malaksalosti.
Duvan, verovatno mešan sa krečom ili kredom, koristio se i kao pasta za zube u današnjoj Venecueli – što je praksa koja i dan-danas živi u Indiji.
Potpis ispod fotografije,
Evropski lekari smatrali su da duvan može da se koristi u lekovite svrhe
Portugalski istraživač Pedro Alvareš Kabral, koji je u Brazil stigao 1500. godine, pisao je da se betum – kako se neki nazivali ovu biljku – koristi za lečenje gnojnih čireva i hroničnih polipa.
A u Novoj Španiji (današnji Meksiko), španski fratar i franjevački misionar Bernardo De Sahagun od lokalnih lekara saznao je da se bolesti koje zahvataju žlezde u vratu mogu izlečiti tako što bi se na hirurški rez nanela vrela smesa napravljena od listova duvana samlevenih.
Potpis ispod fotografije,
Tokom epidemije kuge u Londonu 1665. godine, deci je nalagano da puše duvan u učionicama
Evropski lekari i apotekari brzo su se zainteresovali za potencijalnu upotrebu u medicini.
Narednih vekova, prema kolekciji Velkam, muzeju i biblioteci zdravlja, lula ili cigareta postali su neophodno pomagalo doktora, hirurga ili studenata medicine, naročito u sali za seciranje.
Anatomi su savetovani da slobodno puše kako bi prikrili miris leša i zaštitili se od potencijalnih bolesti koje mogu da poteknu sa beživotnog tela.
Tokom epidemije kuge u Londonu 1665. godine, deci je nalagano da puše duvan u ucionicama
Potpis ispod fotografije,
Zaduženi za sahranjivanje leševa pušili su glinenu lulu kako bi se zaštitili od kuge.
Smatralo se da dim štiti od isparenja za koja se verovalo da prenose bolesti.
Zaduženi za sahranjivanje leševa pušili su glinenu lulu kako bi se zaštitili od kuge.
Ali čak i među ranim entuzijastima bilo je onih koji su dovodili u pitanje efikasnost duvana kao leka.
Engleski lekar Džon Kota, autor knjiga o medicini i magiji, zapitao se 1612. godine da li bi moglo da se ispostavi da je ova biljka koja se tada smatrala panaceom, zapravo „čudovišni uzročnik mnogih bolesti”.