Na današnji se dan, 20. jula, širom svijeta obilježava se Svjetski dan šaha. Obilježava se od 1966. godine odlukom Svjetske šahovske federacije, a datum je ujedno i dan osnivanja te organizacije.
Ova drevna igra na 64 polja zahtijeva, ali i razvija, koncentraciju, kreativnost i taktičnost te je mnogima jedan od omiljenih oblika zabave.
Porijeklo šaha nije u potpunosti poznato, a prvi se put spominje u 6. vijeku. Međutim smatra se da je nastao čak i ranije, negdje oko početka naše ere. Uzima se da je to igra nastala u Indiji, gdje je na sanskrtu zapisan naziv „čaturanga“. Čaturanga ima i svoje značenje, „četverodijelna“, a to je bio pjesnički naziv za vojsku. To se odrazilo na figure jer kao što vojska ima četiri roda, tako u šahu postoje: pješaci, konjaništvo, topništvo i danas lovac, za razliku od tadašnje konfiguracije čaturange u kojoj su bili slonovi. Kasnije su naziv preuzeli Perzijanci, a potom od njih Arapi kao „šatrandž“, kod kojih je igra uživala iznimnu popularnost.
U Europi se šah širio upravo preko Arapa, ali i Bizantijaca, a najviše se popularizovao tokom krstaških ratova. Evropljani su zatim donijeli promjene koje su igru učinile dinamičnijom i time je šatrandž transformiran u šah blizak ovome kakvog danas poznajemo. Oko 1470. uvedena je možda i najznačajnija promjena u šahovskoj igri, potpuno je promijenjena koncepcija time što je dama pretvorena iz najslabije u najjaču figuru. Kasnije se šah širio među slojevima počevši s kraljevskih dvora, preko građanske klase u usponu sve do gostionica u kojima je postao dostupan svima. Svakako, kada govorimo o povijesti šaha, trebamo izdvojiti Gioachina Greca (ne slavnog slikara El Greca), koji je jedan od najboljih igrača u istoriji. Živio je od svog šahovskog znanja, pobjeđujući mnogobrojne protivnike, ali još važnije, prodajući svoje rukopise.