14. juna 1904. godine umro je srpski pisac Jovan Jovanović Zmaj, član Srpske kraljevske akademije. Gimnaziju je učio u Halašu i Požunu (sadašnja Bratislava), a maturirao je u Slovačkoj Trnavi. Prije medicine koju je završio u Pešti, studirao je pravo u Pešti, Pragu i Beču.
Radio je kao ljekar u Novom Sadu, Pančevu, Sremskim Karlovcima, Futogu, Beogradu, Zagrebu i Beču, a u Beogradu je od 1890. do 1898. godine bio dramaturg Narodnog pozorišta. Sjajan liričar, prema ocjeni književne kritike “pjesnički izraz duhovnog i duševnog života srpskog naroda” u drugoj polovini 19. vijeka. Kao pjesnik razvijao se pod uticajem srpske narodne poezije i lirike Branka Radičevića. Osim lirike, napisao je veliki broj rodoljubivih kao i političko-satiričnih pjesama, a kao dječiji pjesnik neprevaziđen je u srpskoj književnosti.
Osnovao je i uređivao književni list “Javor”, satirične listove “Zmaj”, “Žiža”, “Starmali” i poučni dječji list “Neven”, neprevaziđen i po sadržini i po umijetničkim i grafičkim rješenjima. Prevodio je sa ruskog, njemačkog, mađarskog i engleskog. Njegova najpoznatija djela: “Pevanija”, “Ðulići”, “Ðulići uveoci”, pjesnička legenda “Vidosava Branković”, “Čika Jova srpskoj djeci”, šaljivi komad “Šaran”.