Srpski car Stefan Uroš IV Dušan Nemanjić, poznat i kao Dušan Silni preminuo je 20. decembra 1355. godine.
Dušan Nemanjić bio je sin kralja Stefana Uroša III Dečanskog i otac cara Stefana Uroša V, u narodu prozvanog Nejakim, posljednjeg vladara iz dinastije Nemanjića.
Dušan je sa vlasti zbacio svog oca Stefana Dečanskog, pomoću vlastele nezadovoljne politikom Stefana Dečanskog prema Bugarskoj i Vizantiji, nakon bitke kod Velbužda.
Dušan je značajno proširio granice srpske države prema jugu, sve do Korintskog zaliva, iskoristivši unutrašnje nemire u Vizantiji. Po osvajanju velikih vizantijskih teritorija 1345., proglasio za cara Srba, Grka i Bugara, srpsku crkvu je sa ranga arhiepiskopije uzdigao na rang patrijaršije, da bi ga prvi srpski patrijarh Joanikije 1346. krunisao.
Poznat je i po donošenju čuvenog Dušanovog zakonika, najznačajnijeg srpskog srednjovjekovnog pravnog akta. Završio je izgradnju manastira Dečani, zadužbinu svoga oca, a njegova najznačajnija zadužbina bio je Manastir Svetih arhangela kod Prizrena, gdje se nalazio i njegov grob. Bez obzira na to, Stefan Dušan je jedini vladar iz dinastije Nemanjića koji nije bio proglašen za sveca posle smrti.
Opjevan je u narodnim pjesmama, ali ga narod nije naročito volio. Njegova kruna se čuva u Cetinjskom manastiru u Crnoj Gori.